Mijn cliënt had een meningsverschil met zijn ex-partner, waardoor hij wekenlang geen enkel contact mocht hebben met zijn zoontje. Reden genoeg voor mij om een kort geding op te starten. We ‘winnen’ het kort geding en de rechter geeft aan dat de omgang zo snel mogelijk weer hervat moet worden. Wat blijkt? De instantie die deze omgang moet begeleiden communiceert niet of nauwelijks, geeft geen duidelijkheid en houdt mijn cliënt aan het lijntje. Hierdoor heeft mijn cliënt maandenlang geen omgang kunnen hebben met zijn zoontje. Enorm tragisch en pijnlijk, maar het past perfect binnen de berichtgeving van de NOS begin deze maand omtrent de zorgwekkende problemen in de jeugdzorg.

Mijn cliënt mocht van zijn ex-partner wekenlang geen omgang met zijn zoontje hebben. Deze omgang tussen vader en zoon vond al plaats onder begeleiding van een hulpverleningsinstantie op een neutrale locatie, maar deze instantie gaf na verloop van tijd aan dat de omgang ook prima kon plaatsvinden bij mijn cliënt thuis. Dat is perfect, dacht mijn cliënt. Helaas bleek dit een voorstel waar de ex-partner van mijn cliënt zich totaal niet in kon vinden, waarna de omgangsregeling direct werd stopgezet.

Deze pijnlijke situatie was voor mij reden genoeg om onmiddellijk een kort geding op te starten. Eenmaal op de zitting geeft de rechter aan dat de begeleide omgang zo snel mogelijk weer hervat moet worden bij mijn cliënt thuis: een voorlopig oordeel waar de ex-partner uiteindelijk mee instemt. Direct na het verkrijgen van de uitspraak wordt contact gelegd met een hulpverlenende instantie die deze omgang tussen vader en zoon verder moet begeleiden. We zijn inmiddels drie (!) maanden verder na de uitspraak en de omgang is nog altijd niet hervat. Mijn cliënt heeft in al die tijd dus geen omgang kunnen hebben met zijn zoontje. Een pijnlijke constatering, maar deze zaak past binnen de berichtgeving van de NOS begin deze maand omtrent de zorgwekkende problemen in de jeugdzorg.

Ik maak deze situaties vaak mee in mijn praktijk en het is vaak onmogelijk om dit uit te leggen aan cliënten. Je hebt een gerechtelijke uitspraak waar je blij van wordt, maar in de praktijk duurt het vaak een eeuwigheid voordat er iets mee gedaan wordt. Dit zorgt voor veel onbegrip en frustratie. Het is een bewuste keuze om de hulpverleningsinstantie niet met naam te benoemen in dit bericht, omdat ik deze problematiek bij meerdere organisaties constateer. Ik hoop dat de organisaties die zich aangesproken voelen hier iets mee doen en zich realiseren dat ze een enorm belangrijke functie hebben binnen het gezin. Herkent u deze problemen? Laat het mij gerust weten.