Ieder jaar opnieuw kijk ik met veel plezier naar Expeditie Robinson. Sinds seizoen 2013 regelen Nederland en België de serie afzonderlijk van elkaar en vanaf vorig seizoen mogen ook ‘onbekende’ Nederlanders weer meedoen aan het programma. Vorig seizoen hadden de onbekenden (zoals ze worden genoemd) nog slechts een bijrol; dit seizoen hebben ze een heus eigen eiland en zijn er dus in totaal drie teams en 21 deelnemers.

Vorig jaar was het de Overijsselse judoka Carlos Platier Luna die zich mocht kronen tot Robinson 2017. Hoe mooi: een onbekende Nederlander met een accentje die er met de overwinning vandoor gaat. Dat deed mij als Limburger deugd. Ik vond het mooi om te zien hoe Carlos een plek verwierf tussen de gevestigde BN’ers en er uiteindelijk in de finale met kop en schouders bovenuit stak. Chapeau.

Dit jaar had ik stiekem gehoopt dat er een Limburger zou meedoen aan Expeditie Robinson. Niet dat er nu zoveel landelijk bekende Limburgers zijn, maar toch. Misschien één Limburger onder de BN’ers en één onder de onbekenden, zoiets had ik gehoopt. En dat ik mij dan als een ware fanboy achter deze Limburgse ‘ambassadeur’ zou scharen. Helaas werd ik teleurgesteld: het mocht niet zo zijn. Geen Limburger in Expeditie Robinson.

Misschien komt dit verlangen wel door ‘Het geluk van Limburg’, het boek van Marcia Luyten dat ik afgelopen week in Zakynthos heb gelezen. Het boek legt onder andere uit waarom Limburgers zijn zoals ze zijn en welke (grote) culturele verschillen er zijn met de Hollanders. Limburgers hebben zich (in het verleden) wel eens minder gevoeld dan onze landgenoten boven de rivieren. Nog altijd wordt er wel eens lacherig gedaan over de regio. Neem alleen al ons accent. Iedere Limburger heeft zich vast wel eens een minderheid in eigen land gevoeld. “Kom jij soms uit België?” Ik hoopte stiekem dat dit seizoen iemand de provincie weer goed zou vertegenwoordigen op de televisie.

Oké. Geen big deal, zou je zeggen.. Ik besloot mij eens te verdiepen in de afgelopen seizoenen van de Nederlandse Expeditie Robinson (2013-2018). Ik volg het programma namelijk al een tijdje en ik kon mij niet echt herinneren dat er überhaupt ooit een Limburger heeft meegedaan in de afgelopen vijf jaar! Wat blijkt? In al die jaren waren er 105 deelnemers en slechts één daarvan was Limburger: Lex Uiting uit Venlo. Bah bah.

Ik heb er eigenlijk niet echt een goede verklaring voor. De enige reden die ik zou kunnen bedenken is dat ‘de kijkers thuis’ liever naar een harde G luisteren. Enigszins begrijpelijk, maar is één Limburger dan al teveel gevraagd? Side note: er keken op 6 september zo’n 1.263.000 mensen naar Expeditie Robinson. Daar zullen vast ook wel wat Limburgers tussen zitten.

Dus, lieve medewerkers van Expeditie Robinson, laat me jullie een handje helpen. Jullie zullen op korte termijn waarschijnlijk gaan casten voor het seizoen 2019 en deze blog laat duidelijk zien dat er een schrijnend Limbo-tekort is. Een team heeft gemiddeld zeven deelnemers. Bij dezen presenteer ik jullie het uitgebalanceerde Limbo-team:

Deze slideshow vereist JavaScript.

Mochten er mensen afhaken, dan heb ik ook nog wat reserve kandidaten: Ronald Waterreus (48, Lemiers, voetbalanalist en oud-profvoetballer), Huub Stapel (63, Tegelen, acteur), Arnold Vanderlyde (55, Sittard, oud-bokser), Kosso (22, Geleen, rapper), Alex Moonen (35, Heerlen, Sterkste man van Nederland in 2014, 2016, 2017 en 2018) en oké, zelfs Rapper Sjors (25, Brunssum, rapper) is een mogelijkheid.

Uiteraard zijn er nog veel meer ‘Limburgse mogelijkheden’, maar de boodschap lijkt me in ieder geval duidelijk. Het is niet iets waar ik nachten van wakker lig, maar ik vind het wel uiterst opvallend. Ben ik de enige die dit is opgevallen? Of had u dit helemaal niet door? Enfin, het leven gaat door. Ik zal blijven hopen op die ene Limburger die de kans krijgt om mee te mogen doen. En als dat dan eindelijk gebeurt, dan roep ik Alaaf en hoop ik vurig dat diegene ze een poepie laat ruiken op dat eiland.